Dä Papst kann kin Krieewelsch Platt

Matthes setzt sich in Rom für Regen ein

Krieewel. Maireäje maak mech jruot, ech bön suo klieen wie ’ne Boxeknuop“, suo häbben de Blage fröiher jesonge, wenn die Fröihjooehrssiep avjing. On, sedder des Kiehr jrötter jeworde?

Nä, wat. Et hät jooe och em Mai suo joot wie jarnet jereäjent. Et Lank es noch suo drüch wie en Honksfott. De Buore send mar bluoß an’t küme, äwer dat dont die jooe ömmer: tu drüch, tu naat, tu kalt, tu hieet.

Neulich minde minne Frönd Schäng für mech, ossere Benedikt en Rom, dat wöer doch enne direkte Nachfahre van dä Petrus. On dä wöer jooe dooe booeve für et Weär zuständig. Dä Ratzi kües doch ens möt däm kalle, dat dä ens en paar Emmer Water op os utschödde sollde.

„Dooe kann ech mech dröm kömmere“, seit ech, „dä Benedikt, däm roop ech ens aan.“ Ech mech also an et Telefon jehange on en Rom aanjebimmelt. An et angere Eng melde sech enne jewisse Pronto. Ech seit: „Hüert ens, Herr Pronto, ech mot unbedingt möt dä Papst kalle. Es dä tu Huus?“

Wat soll ech öch sägge, dä verstong mech jarnet, on belaberde mech möt örjes sonne italienische Krooem on kooem van et Hölzke op et Steckske. Bes ech dat satt wooer. Ech seit: „Jetz halt’ ens din Schlabberschnuut on hüer mech tu! Ech häb minnen Tiet net jestooehle. Sägg dä Benedetto, Matthes ut Krieewel hei aanjerope, et jing sech weäjes dat drüje Weär.

Hä soll sinne Urahn Petrus ens jet en dän Hengerschde treäne, domöt dat dä ens en kräftije Dauersiep op Krieewel utschödde dieet. Äwer net am Sonndaag, weäjes dat ech dann möt min Traut nach et Peärdsrenne op de Stadtwald-Rennbahn jooehn well. On dat sägg ech dech, wenn do dat net ordnungsjemäß bestelle diees, dann kuom ech eijenhändig nach Rom on jeäv dech dä Seäje van Kloster Kamp.

Hässe dat bejrieepe, ech meen, do kapito?“ Enne klieene Momang wooer et stell an et angere Eng. Dann seit dä Herr Pronto jet van weäjes: „Si, si, Benedetto e San Pietro, il Benedizione di Convento di campo.“- „Jenau”, seit ech, „do häs et bejrieepe. On dä Benedetto soll mech ens selvs aanrope!”

Ja, suo es dat avjeluope, on prompt melde sech angerndaags dä Ratzi persönlich be mech. Ech häb däm dann noch ens utrieenjeleit, wuodröm et sech jing, on hä sollde doch ens sin Verbindunge spieele looete. Für örjes jet müeß sinne Vorjänger dooe booeve doch joot sieen.

„On wenn dat nix bat“, seit ech, „dann jank doch direkt an de Chefetag’, schließlich bös do doch däm sinne Vize he ongen op de Erd.“ Ratzi versprooek, hä wollde sin Beäst duon, ech kües mech drop verlooete. Twiee Daag later kuos m’r all en de Zeitung leäse, dat hä extra möt die Astronauten telefoniert hei, die dooe booeve en die ISS eröm flooege.

Nou kann dä Papst jooe kin Krieewelsch Platt, äwer ech don öch dat he ens üewersette, wat dä möt die Astronauten utjeklockt hät. Also, sinnjemäß hät hä en dat Telefon jekallt: „Hallo Boys, dooe booeve en dat Ufo! Ihr sed doch dooe janz en de Nöe’ van dä Petrus.

Bestellt däm enne schüene Jruß van mech on dä Matthes, hä soll et ens richtig krache looete on enne örndliche Waterjutsch op Krieewel utschödde. Sedder suo joot on könnder öch dooe ens dröm kömmere?“

Drop die Astronauten en die flejende Untertass: „Yes, we can!“ Ja, on wat dooe drut bes vandaag jeworde es, dat hadder jooe nou selvs erlevvt.